Portret van Frans Pfaff
Frans Pfaff
Ik ben Frans Pfaff, geboren 8 februari 1939 in Djogjakarta, voormalig Nederlands-Indië. Op 11- jarige leeftijd ben ik met mijn ouders en jongere broer in Amsterdam aangekomen. Niet uit vrije wil maar moesten na de dekolonisatie in 1948 naar Nederland. Mijn vader was KNIL-militair en is later overgegaan naar de Koninklijke Landmacht. We behoorden tot de gerepatrieerden uit Indonesië, eigenlijk vergelijkbaar met de huidige vluchtelingen die hun moederland moesten verlaten. We werden eerst gehuisvest in Wijk aan Zee. Via Amsterdam kwamen we in augustus 1953 in Alkmaar.
Zijn werk
Na mijn HTS-studie Werktuigbouw en dienstplicht heb ik eerst bij fa.Ten Pas gewerkt en vanaf 1966-tot 1999 bij de toenmalige Hoogovens, nu Tata Steel. Hier heb ik bij verschillende werkeenheden gewerkt. Ongeveer 20-22 jaar als veiligheidskundige bij diverse werkeenheden gewerkt.
Mijn laatste functie als veiligheidskundige was bij Warmbandwalserij 2. Op 60-jarige leeftijd ben ik in de VUT gegaan en 5 jaren later met pensioen.
Zijn gezinsleven
In 1967 getrouwd met Jopie Klaver, hebben 9 kinderen en 12 kleinkinderen. Helaas is mijn vrouw Jopie in december 2020 overleden. Naast mijn gezinsleven heb ik veel verenigingswerk gedaan. Begonnen als 2e secretaris bij RKAFC 34, nu AFC 34. Daarna als voorzitter bij GV Turnlust. Dit kwam eigenlijk door toedoen van mijn dochters en zoon. Die zaten in de keurploeg. Door het helpen met rijden van de leden naar de wedstrijden en allerlei zaalwerkzaamheden ben ik in het bestuur gekomen en later als voorzitter. Dit heb ik ongeveer 13 jaar gedaan. Wat ik ook nog samen met mijn vrouw heb gedaan was vrijwilligerswerk bij Le Champion o.a. de Alkmaarsefiets4daagse, wandel4daagse en de Marathon van Amsterdam. Nu help ik nog Alkmaar Taal. Thuis vluchtelingen helpen met de Nederlandse taal. Een heel dankbaar werk om deze groep te helpen om het moeilijke Nederlands te begrijpen zodat zij wat beter kunnen communiceren met de Nederlanders.
De Tropenvrienden
Daarnaast heb ik als voorzitter van de Tropenvrienden Alkmaar ontzettend mooie jaren gehad. Dat was voor mij een “Back to the roots”. In al die jaren heb ik mij vaak afgevraagd: ” Waarom ben ik hier en wat weet ik van de plaatsen waar ik uit Java ben gekomen”. Mijn ouders wilden ons niets over hun ervaringen vertellen. Uiteraard heb je in al die jaren ook de verhalen gehoord over Tempo Doeloe en nu mag ik als voorzitter met de ouderen van de vereniging gaan “ngobrollen”, effe uitgebreid kletsen. Dan ben je blij dat je met het bestuur de ouderen een plek kan geven waar zij over vroeger kunnen praten, met daarbij het nooit ontbrekende eten, dansen en de Bingo.
Indisch eten
Om de Nederlanders met het echte Indisch eten te laten kennis maken is het Preuvenement ontstaan. Indisch eten is geen bami, nasi goreng, saté, vaak gekookt vlees met heel veel pindasaus, of babi panggang die je bij een Chinees restaurant haalt. Indische of Chinese gerechten hebben soms dezelfde naam maar zijn op verschillende manier klaar gemaakt. Bij het Preuvenement, sinds dit jaar heet het Pasar Kecil Alkmaar, kun je echt van de authentieke rijsttafel en gerechten genieten. Heel veel kraampjes bieden de mensen de gelegenheid om de diverse gerechten te proeven, ondertussen genietend van muziek en dans en van de kraampjes met andere bezienswaardigheden.
