Mijn vrouw las mij een gedicht voor van Tanja Helderman. Het trof me dat het nu zo van toepassing is. Op deze dag, wanneer wij de miljoenen doden herdenken van 1940-1945, verbindt het gedicht het barbarisme en de gruwelen van de tweede wereldoorlog met de wanhoop van Oekraïne, waar het vijandelijke leger burgers doodt en hun woningen verwoest om het land op de knieën te dwingen. Wij kunnen nu in vrijheid gedenken en nog steeds, na 77 jaar vrede, is het voor velen een zeer emotionele gebeurtenis. De vooruitzichten van de bevolking van Oekraïne, waar de oorlog nog woedt, zijn heel somber. Of herdenking hen zal zijn gegund na de strijd is lang niet zeker.

Zo maar iemand. Vogels zonder vleugels Niets te willen, niets te kiezen - hooguit alles te verliezen - in een toekomst zonder uitzicht in een ruimte zonder licht - wat is kiezen zonder keuze? - wat is wonen zonder huis? wat zijn regels zonder orde? - wat is rijkdom zonder thuis? - als je alles wat je liefhebt aan de waanzin af moet staan - als je doelloos aan de zijlijn - op de rand van je bestaan als je enkel nog je hart hebt - en je hartslag sleept je voort -- als er niets is dat de leegte in je land en lijf verwoord - wat is hoop zonder belofte - in een harteloos regime? wat is hoop zonder vertrouwen - je geliefden terug te zien? wat zijn vogels zonder vleugels? - zonder lucht waarin ze vliegen? - wat is leven zonder vrijheid als er niets meer valt te kiezen Tanja Helderman

Op de foto de Oudorpers die op 4 mei de stille tocht lopen naar het verzetsmonument in St. Pancras