Dit keer waren de stembureaus maar liefst drie dagen open. De bedoeling was natuurlijk meer mensen te verlokken hun stem uit te brengen. Deze tegemoetkoming wierp niet echt haar vruchten af in de vorm van een hoge opkomst, maar makkelijker voor de stemmers was het wel. Lokale versus landelijke partijen Zoals we inmiddels gewend zijn, werd voor de verkiezingen weer gesproken over de verhouding tussen de lokale en de landelijke partijen. Met name ging het over de verkiezingskas, die bij landelijke partijen veel beter gevuld is dan bij de “lokalen”. Een ongelijke situatie die leidde tot de vraag of plaatselijk de partijen financieel ondersteund zouden moeten worden door Den Haag. Daar is het laatste woord nog niet over gezegd.

Het kan niet worden ontkend dat overal de lokale partijen groeien. Dat kan een goede ontwikkeling zijn, maar ook daarover rijzen vragen. Leidt dat tot de groei van het aantal partijen? En dreigt er dan versnippering in de zin dat er te vele kleine partijtjes ontstaan die elk voor zich weinig politieke macht en kracht hebben? We zien dat in de Tweede Kamer gebeuren en ook in de gemeenten. Het bemoeilijkt – zegt men – het vormen van coalities waaruit een kabinet of een college van B. en W. kan ontstaan. Dat kan waar zijn, maar vooralsnog kiest de bevolking daar wel voor.