In mijn eerste week bij RAADHUIS, bijna 15 jaar geleden, werd het werk onderbroken omdat iemand luidkeels begon mee te zingen met Frans Bauer. Daar stond ik - tussen mijn nieuwe collega’s - te kijken naar Joop die z’n gettoblaster het nakijken gaf. Na een paar nummers vertrok ‘ie weer en ging iedereen weer aan het werk. Ik weet nog dat ik dacht ‘hier ga ik nooit meer weg’. Het nieuws dat Joop was overleden kwam daarom nogal binnen bij ons allemaal.  Joop was een icoon voor Oudorp, maar zeker ook voor ons. Hij haalde van alles uit onze ABC bak en stopte het in z’n duivenhokken als vloer of wat dan ook. De bakken raakten zo nauwelijks vol. Zodra we al naar ons tegelwerk keken, stond ‘ie naast ons met adviezen. Hij was namelijk een hele goede stratenmaker geweest. Het liefst ging ie meteen aan het werk.  Hij was elke dag met z’n eigen stoep bezig, stukkie naar links, naar rechts… Een paar keer per dag kwam hij naar buiten om op de kerkklok te kijken hoe laat het was.  Er zijn nog veel meer momenten: zijn uitnodiging om in Ahoy te zingen, de gouden plaat die hij van buurtbewoners kreeg en apetrots op was, Man bijt hond, etc.  Een bijzondere man. We gaan hem missen.  Namens alle collega’s van RAADHUIS, Bart Verbiest