HORDELOOP

Het weerbeeld in augustus mag normaal genoemd worden; een doorsnee zomermaand. Kennelijk is het collectieve geheugen kort van memorie want de vele klachten kunnen niet anders dan gestoeld zijn op de tropische omstandigheden van de afgelopen jaren.

Dezelfde beleving kent het thema veiligheid; waar we voorheen gehard werden, een schram of snee genegeerd werd en risico’s erbij hoorden is er tegenwoordig sprake van vermijding. Aansprakelijkheidsdrift heeft geleid tot bizarre maatregelen, disclaimers en bureaucratie. Gelijk de rubberen tegels onder een schommel, want stel dat je valt.

Afgelopen maand logeerde Gijs bij ons. Mooier kan het niet. De veelgehoorde lofzang op het grootouderschap is gewoon waar. Onze tijd vulde zich met zorg voor en spel met het jochie. Iedere ochtend klom hij in zijn wandelwagen, waarmee hij aangaf dat het tijd werd om een wandeling te maken. Een dagelijkse ronde van tien kilometer was amper genoeg voor het kereltje. Hij genoot van de molens, vogels en vooral de vele honden in de Oudorperpolder. De bezoekjes aan speeltuinvereniging OKB, de winkels aan het Oudorperplein, het Nyenburgh of de woensdagmarkt, de stad en het hertenkamp behoorden tot zijn favorieten.

Vooraf rekenden we op warm weer en het strand, fietstochten of waterplezier in de tuin. De dagelijkse ronde bleek gelukkig goed genoeg. Weer of geen weer, we trokken erop uit. Verbaasd stelden we vast dat zijn kleine wereld ons goed deed. De hectische en hijgerige werkelijkheid verdween naar de achtergrond om plaats te maken voor klein geluk.

De vreugde kende helaas ook een schaduwkant. Verantwoordelijkheid voor een kleinkind en tochten achter de wandelwagen confronteerden ons met de belabberde staat van trottoirs. Veiligheid geldt kennelijk niet voor deze voorzieningen. Losliggende tegels, verkeersborden, bomen, vuilnisbakken, grofvuil en auto’s belemmeren om de haverklap de doorgang. Ook versmallingen en soms zelfs gebrek eraan, dwingen voetgangers de weg op te gaan. Met en voor kinderen niet zelden een hachelijke onderneming. Een hordeloop, laat staan als je slecht ter been bent, met een rollator loopt dan wel een rolstoel nodig hebt.

Investeringen in snelverkeer gaan over het algemeen voor die in langzaam verkeer. Voet- en fietspaden zijn kind van de rekening. Fietsers en voetgangers worden daardoor gedwongen zich te mengen tussen auto’s en motoren, uiteraard met risico’s op ongevallen. Waar bescherming van kwetsbare verkeersdeelnemers voor de hand ligt worden we voortdurend getrakteerd op hindernisbanen. Daarom een welgemeende oproep aan onze bestuurders:

DOE ER WAT AAN EN WEL METEEN!