OPEN PODIUM

Op de middelbare school kreeg ik Nederlands van Stijn Povel. Een artistieke verschijning, immer getooid met een klassieke cape, meestal nonchalant over zijn schouder gedrapeerd. Hij was verantwoordelijk voor de introductie van een jaarlijkse werkweek; verschillende maatschappelijke en creatieve activiteiten werden aangeboden waarvan ieder er één mocht kiezen. Ik koos voor het schoolorkest waar we les kregen van een neef van Stijn. Hij speelde klarinet en saxofoon, net als ik, alleen stukken beter. De hele week ademde de sfeer van een masterclass waar wij ons laafden aan de prestaties van deze uitzonderlijke muzikant.

Wij hadden nog nooit van Ferdinand Povel gehoord maar inmiddels weet ik dat hij toen al internationale bekendheid genoot en zich later mengde tussen grootheden van de jazz. Hij introduceerde ons in de eindeloze mogelijkheden van muziek en wees op de unieke kans om bij het plaatselijke jazzcafé op te treden.

De uitbater was ooit een vermaard drummer en in zijn café waren optredens van Toots Tielemans, Chet Baker, Bill Evans en Dizzy Gillespie heel gewoon. Wij hadden tot dan toe nog nooit van het café gehoord laat staan van de faam van deze muzikanten

Op donderdagavonden mocht de jeugd uit het dorp komen “jammen” tijdens het zogenaamde “open podium”; we besloten het advies van Ferdinand ter harte te nemen en speelden dat het een lieve lust was. Vanwege matig muzikaal inzicht ontstond een kakofonie van noten die met enige fantasie de titel free-jazz mocht dragen.

De uitbater wees op de mogelijkheid onze horizon te verbreden tijdens het jaarlijks festival in het plaatselijk theater. Als enige kocht ik een kaartje voor een concert van een saxofonist met de naam Sonny Rollins.

Aanvankelijk voedde hij met een eenvoudig melodietje mijn vertrouwen in eigen kunnen maar al snel verwende hij het publiek met noten en ritmen. Aan het eind van zijn optreden overviel me het besef van eigen onkunde en onderging ik de loutering van fenomenale klasse van deze zelfbenoemde colossus.

Achteraf prijs ik mij gelukkig met mijn toenmalige naïviteit. Het bracht intense tevredenheid over het “open podium” waar ik roem van fenomenen heb geroken en gevoeld. Waar ik onbegrensd mocht genieten van eigen talent en langzaam mijn grenzen heb leren kennen.

Muzikale vorming is de basis voor creativiteit en brengt emotie en geluk. Het rijk van de kunsten moet bereikbaar zijn voor iedereen want iedereen verdient een “open podium” voor zijn of haar talent.