CORONDE
De pandemische opsluiting heeft me ertoe gebracht om de dagen te starten met een wandeling van tien kilometer. Na een week kon ik al niet meer zonder. Als er iets tussenkomt zoek ik onrustig naar een moment waarop ik alsnog de wandelschoenen kan aantrekken. Deze op een verslaving lijkende gewoonte heb ik gepast Coronde gedoopt. Dag na dag hetzelfde lijkt saai, maar het tegendeel is waar. Hoogtepunten zijn de kilometers langs de Schermerringvaart en door de Oudorperpolder. Iedere ochtend vult zich met kleine en grote veranderingen. Bij “De Bollenboer”, waar onze kinderen hun handen stuk gepeld hebben, wordt dagelijks een schouwspel opgevoerd met tractoren en ondefinieerbare machines die als gigantische torren langs de horizon kruipen. Soms snijden ze koppen van zoet geurende bloemen dan weer laten ze nieuwe rijen achter op het omgeploegde land. Een fascinerend gezicht. Het monotone stappen wordt verlevendigd door ongevraagde teksten op fietspaden en slordig geplaatste hekken begroeid met onkruid die de vaart aan het oog onttrekken. De opmaat voor tevredenheid over het plotse verdwijnen ervan. Vernieuwing van de beschoeiing levert een machtig vertoon van ronddrijvende pontons, grijpers, maaiers en hakselaars. De kaal gemaaide stukken talud verstoren de oriëntatie van vleermuizen en verklaren de haastig geplaatste hekwerken. Ecologisch verantwoord provinciaal beleid noopt hier tot voor leken onlogisch lijkende oplossingen. Nieuw is het moeras wat is ontstaan na afsluiting van een dode zijtak van de Schermerringvaart. Het trekt exotische eenden en is de kraamkamer voor jong broedsel. Ik heb zelfs lepelaars gespot en, het mooist van allemaal, de scharrelende wielewaal. De Oudorperpolder is de kers op de Oudorper pudding. Daar slenteren dikbillen verveeld kauwend tegen een achtergrond van strijkmolens en nestelt een zwanenpaar. Grutto’s, kievieten, spreeuwen, waterhoentjes, wilde eenden, aalscholvers, meerkoeten, ze fladderen rond en roepen me toe. Iedere dag opnieuw treed ik in de voetsporen van Jac. P. Thijse en beleef de natuur in de achtertuin van Oudorp. Een lofzang die ik nog wel even kan voortzetten maar dat gaat voorbij aan het doel. Want in tijden van overvloed wordt de kleine verwondering te gemakkelijk over het hoofd gezien. Schoonheid zit in de details. Herhalende onderdompeling in een meer van verwondering is de passende remedie. Daarom daag ik iedereen uit om mee te lopen. Ik start om half acht (de ochtendstond heeft goud in de mond) te beginnen op 12 oktober. Het wandeltempo is gemiddeld tot hoog. Opgeven bij de redactie (info@oudorpertijden.nl).
Leen