H. LAURENTIUS | 2

Haar majestueuze torenspits heerst over het groen en over Oudorp. Iedere keer weer geniet ik van de aanblik; vertrouwd en warm, symbool voor thuiskomen. Geen gekke gedachte want kerk stamt af van het Griekse woord Kuriakón dat letterlijk “opperste thuis” betekent.

In de beloofde zoektocht naar het geloofsleven in Oudorp laat ik mij leiden door de Heilige Laurentius. Zijn geloofsgemeente is onderdeel van de Sint Dominicusparochie in Alkmaar die beschikt over een prachtige website vol informatie. Ik lees iets over een brief uit 1063 en een terpkerkje toegewijd aan de Heilige Laurentius. Vol verbazing lees ik over geldoffers aan de abdij van Egmond in ruil voor pastoors. Over gelovigen uit Sint Pancras, Oterleek, Heerhugowaard en Schermer. Over het protestantisme, schuilkerken en het “boetjen”, een schuurtje ergens in het dorp. Over devotie tot de Heilige Maagd Maria, waarvan gezegd wordt dat dat het dorp spaarde voor een uitbraak van de pest.

In 1857 arriveert pastoor Eulenbach. De eerwaarde liet er geen gras over groeien met wekelijkse huis-aan-huis collectes voor een nieuwe kerk. Al snel raakte hij in onmin met het kerkbestuur over het beheer van het geld, met zondagse donderpreken tot gevolg. Aan het bisdom vroeg hij om ontslag van de bestuurders en, na weigering, om zijn eigen vertrek. Geen van beide werd toegezegd en dus bleef de pastoor mokkend en wel in Oudorp. Uiteindelijk greep de bisschop in door te erkennen dat er met Eulenbach niet te werken viel. Hij koos voor een bizarre uitweg en verleende het kerkbestuur eervol ontslag…

De voorgenomen bouw van een nieuw onderkomen werd van de weeromstuit op de lange baan geschoven. De oude schetsen belandden onder in de kast.

Na zeventien jaar zwichtte de pastoor voor de druk van zijn parochianen. De verouderde ontwerpen voldeden niet meer aan nieuwe inzichten en kundige parochianen nodigden architect Margry uit om een ontwerp te maken. De handen gingen uit de mouwen en binnen een jaar en drie maanden stond de fiere kerk overeind. Eind september 1880 werd de kerk ingewijd. Pastoor Eulenbach, inmiddels 50 jaar priester, maakte het nog net mee. Alsof de duvel er mee speelde vond kort daarna zijn uitvaart in het sprankelend nieuwe godshuis plaats.

Het Oudorper geloofsleven kent een rijkere historie en meer activiteiten dan ik dacht. Tijd om poolshoogte te nemen. Het wordt een column in drie bedrijven mensen; de volgende keer een sfeerbeeld van binnenuit!