GELDKNOP

Aan de horizon ontstond een enorm pakket wolken. Diep donker en gaandeweg zwarter van kleur schoof het onze kant op en binnen afzienbare tijd moest dit tot een enorme regenbui leiden. In plaats van te fietsen besloten we de auto te nemen.

Terwijl we tussen majestueuze lindebomen doorreden barstte de bui los. De druppels vormden een scherm, ons het zicht ontnemend. Noodgedwongen en midden op de weg stopten we terwijl de plaatselijke moesson ons in korte tijd op vijftig millimeter water trakteerde. Een putdeksel werd door de druk in het riool gelanceerd gedragen door een fontein die het gevecht met het hemelwater aanging.

Toen, ergens in juni 2016, drong het gevaar van klimaatverandering pas goed tot ons door en we besloten tot actie over te gaan. Spontaan bedacht maar lastiger dan verwacht natuurlijk.

De stichting Urgenda en haar dochter ThuisBaas timmerden intussen aan de weg. We hoorden toevallig dat ze woningen energieneutraal wilden maken; evenveel produceren als gebruiken oftewel van het gas af en nul-op-de-meter. De weg naar ons doel ontrolde zich als vanzelf en in 2018 leverde ons huis meer energie dan het afnam van het net.

Zoveel mogelijk fietsen, waar nodig elektrisch rijden en niet of zo weinig mogelijk vliegen was al eerder het parool en zo beperkten we onze uitstoot tot 10 kilogram CO2 per jaar. Het had beter gekund en gemoeten maar we kunnen ons geen leven voorstellen zonder kaas of zuivel en af en toe een stukje vlees.

Tot afgelopen jaar leverde ons initiatief verbaasde reacties op; investeren in een overdreven ideaal terwijl er leukere dingen denkbaar waren. Door het wegvallen van vaste lasten leverde die investering intussen evenveel op als tien procent rente, maar dat was aan dovemansoren gericht. Zelfs lenen was mogelijk geweest want aflossing stond gelijk aan de voormalige energierekening.

En toen brak het tijdperk van crises aan…

Sindsdien kom ik Iedere dag busjes van installateurs tegen en overal verschijnen panelen op daken. Mensen vragen naar kosten, leveranciers en installateurs maar worden vervolgens geconfronteerd met wachttijden die kunnen oplopen tot meer dan een jaar. Onbedoeld loont ons idealisme.

De ruige wind waarmee de transitie wordt voortgestuwd voelt als een lichtpuntje. Het voornamelijk geld gedreven motief stemt toch verdrietig. Het besef dat we terughoudend om moeten gaan met natuurlijke hulpbronnen is te laag. Dan maar draaien aan de geldknop; ik had het liever anders gezien maar het doel heiligt de middelen!