Terugkijken... Het Europees Kampioenschap Wielrennen
Foto's: Paul van Berkum en Sabine van Erp
Helemaal in het begin, toen Alkmaar zich kandidaat stelde voor dit kampioenschap waren er al drie meningen.
Veel voorstanders: Alkmaar wordt op de kaart gezet door dit wereldsportevenement.
Ook tegenstanders: we kunnen beter iets nuttigs doen met het geld dat er mee is gemoeid.
En de grote massa: we zien het wel. Maar dat is eigenlijk meer een houding dan een mening.
Later, toen bleek dat het allemaal doorging en duidelijk was welke parkoersen waren uitgezet, kwamen er extra bezwaren bij. Bedrijven die inkomstenverlies zagen aankomen of zorgen hadden over de bevoorrading en veel mensen die dachten te worden ingesloten op de verschillende dagen. “Alkmaar gaat een week op slot”, was de kreet. Het behoeft geen betoog dat de diverse deelnemers aan de discussies graag anderen van hun mening wilden overtuigen via de sociale media. Soms in heftige bewoordingen, soms met humor. Anderen hadden suggesties om de overlast te beperken: “laat de bevoorrading ’s morgens vroeg komen” of “doe je inkopen na 19:00 uur”. De zwijgende meerderheid, slonk zienderogen. Ieder had wel een standpunt over iets.
Maar dan wordt er gefietst. De Belgische commentatoren hadden nog wel kritiek. Het smalle bochtige parkoers door de binnenstad was in hun ogen gevaarlijk, zeker als het zou gaan regenen. Ze ontdooiden al een beetje toen ze hoorden dat Nikki Terpstra en Laurens ten Dam zich er mee hadden bemoeid en gaven het op toen het aantal valpartijen meeviel. Daarna converseerden ze, tussen hun deskundige verslaggeving door, over de kaasmarkt en de ”kaasplank” die wij Hollanders “berry”noemen.
Het waren mooie dagen
Bij de inwoners van Alkmaar sloeg ook de stemming om. De mooie tv-beelden van renners in de polder, de gezellige groepen met elkaar kletsende toeschouwers, de spanning in de koersen en de bewondering voor de renners, maakten dat bijna geen wanklank meer werd gehoord. Integendeel er kwam een soort samenhorigheid over het publiek, die zelfs overging in enthousiasme toen “onze” Amy Pieters wereldkampioene werd.
Een toeschouwer