Tiny Blankendaal gaat afscheid nemen
Op 17 november 1995 ben ik komen werken op de pastorie bij pastor Dirk Braakman, zuster Ria Hoff en de koster Wim Berkhout. Mijn taak bestond uit koken, wassen, soppen en als de bel ging, de deur openen. Er moest veel werk verzet worden, maar het was wel een gezellige tijd. Ik heb toen Oudorp leren kennen.
Na het overlijden van Dirk en Ria werd de pastorie verbouwd en kwamen de pastores Samuel en Henry in de appartementen boven wonen. Het toenmalig bestuur gaf mij de functie van gastvrouw en parochieassistente en dat terwijl ik nog heel veel moest leren zoals het omgaan met de computer. Gelukkig waren er zoveel vrijwilligers die mij met alle geduld hebben geholpen om zover te komen als ik nu ben.
Elke maand konden de mensen naar de pastorie komen om bij mij hun misintenties op te geven. Daarbij vertelden zij mij hun blije maar vaak ook hun verdrietige verhalen. Zij hadden veel vertrouwen in mij en ik werd het schakeltje tussen de parochianen en de pastores bij ziekte, afscheid of bij problemen die opgelost moesten worden. Toen kapelaan Henry weggegaan was, is kapelaan Antonio gekomen en heb ik tussendoor ook nog een tijd met kapelaan Francisco samengewerkt. Ook pastoor Samuel werd overgeplaatst en kwam pastoor Franklin de parochie leiden. Intussen ging het snel: parochies werden samengevoegd, de personele bezetting veranderde en er kwam een nieuw parochieblad.
In april 2017 ben ik gevallen en werd gelukkig meteen goed opgevangen, maar door de val werd ik beperkt in mijn werkzaamheden. Met extra hulp en fysiotherapie (nog steeds) kon ik mijn werk weer voortzetten, zij het met inlevering van een aantal uren.
Door de hechte band die ik heb opgebouwd met de vrijwilligers die trouw elke week komen, de gezelligheid tijdens het koffiedrinken, heb ik er lieve vrienden en vriendinnen aan overgehouden. Zelfs mijn man Johan vindt het gezellig om af en toe op woensdag de tuinmannen te komen helpen. Ik ben elke dag met plezier naar Oudorp gekomen.
Hoe moet ik nu iedereen bedanken? Alle vrijwilligers met wie ik heb samengewerkt. De huidige pastores Franklin, Antonio en Jan Jaap. De koster Janpaul voor de fijne samenwerking. Vrijwilligers zijn zo belangrijk voor de parochie. Op hen moeten we heel zuinig zijn. Stopt een vrijwilliger met bijvoorbeeld het bezorgen van het parochieblad, dan staat er altijd weer iemand op om zijn of haar taak over te nemen. Mijn laatste werkdag is op 3 december 2020 en dan ga ik met pensioen. De tijd van het coronavirus Covid-19 ervaar ik als ingewikkeld. De kerkdiensten gaan niet meer vanzelf en het vergaderen is ook aan regels gebonden. Mooie herinneringen heb ik gelukkig ook. Ik denk terug aan de gezellige parochiefeesten en kerkenveilingen, ik denk terug aan de Lourdesreis die ik samen met Johan in mei 2018 mocht meemaken met een groep liefdevolle mensen die er voor elkaar waren. Ik wens allen veel geluk en gezondheid en hoop ook in de toekomst elkaar nog eens te ontmoeten.
Tiny Blankendaal