Interview: Henny Boels
Jaap Koning
Begraafplaats Laurentius
Een afspraak voor een interview op een begraafplaats. Dat is wel heel apart en het is mij nog nooit eerder overkomen. Ben benieuwd. Ik ken de begraafplaats niet. Maar als ik er aan kom blijkt het een heel vriendelijke en knusse plaats te zijn. De zon schijnt vol op de graven en het groen. Alles staat in bloei en er staan prachtige oude graven. “Monumenten” zoals Jaap Koning later vertelt. Het is werkelijk een aangename plek om te zijn.
Ik heb een afspraak met Jaap Koning. Hij restaureert waar nodig oude graven. Er staan een paar prachtige monumenten die Jaap heel mooi heeft opgeknapt. En dat doet hij op vrijwillige basis. Op mijn vraag hoe iemand aan dit vrijwilligerswerk komt, vertelt Jaap dat hij steenhouwer van beroep is. Hij heeft een eigen bedrijf gehad en nu werkt hij met steen in zijn vrije tijd voor Laurentius. Jaap is een Oudorper in hart en nieren. Hij woont zijn hele leven, 88 jaar, in Oudorp. Geboren aan de Herenweg.
De herinneringen komen los. Jaap: ”Als kind speelde ik in het bos bij de begraafplaats. Maakten we van de bomentakken hockeysticks. En natuurlijk beklommen we stiekem de toren van de kerk. Ik ben een keer zo dom geweest om met mijn kop tegen de klok aan te lopen. En deze sloeg natuurlijk meteen aan. Waarop de koster in actie kwam en wij wegrennen natuurlijk”. Er verschijnt een glimlach op Jaap zijn gezicht als hij dit verhaal vertelt.
“Als kind was ik al veel op de begraafplaats. Ik mocht als misdienaar de koster helpen bij het dichten van de graven. Hoefde ik niet naar school. En ik deed alles om maar niet naar school te hoeven. Daar voelde ik mij toch zo opgesloten”
Jaap heeft zijn school niet afgemaakt. Daar heeft hij geen spijt van. “Met hard werken kom je er ook wel”. Hij vertelt dat hij supertrots is op zijn kinderen en kleinkinderen die wel studeren. “Ik ben zelf echt een handenman” zegt Jaap.
Een computer gebruikt hij ook niet. “Alles op de oude vertrouwde manier”.
Objecten
Jaap neemt mij mee om een aantal van zijn werken te laten zien. Een daarvan is een boek van marmer. Dat marmer is afkomstig van de Don Bosco kerk uit Alkmaar.
Het boek is gemaakt ter nagedachtenis van pastoor Dirk Braakman.
Deze pastoor begon zijn schrijven altijd met “Beste mensen”. Deze tekst heeft Jaap ook op het boek gezet. Jaap vertelt nog een leuke anekdote: “Tijdens de inzegening van dit boek verscheen er een luchtballon boven de begraafplaats. Dit trok onze aandacht en even hadden we het gevoel dat Dirk er bij was”.
Een tweetal grote witte grafmonumenten in het midden van de begraafplaats vallen onder monumentenzorg. Jaap heeft deze monumenten schoon gemaakt en waar nodig bij gewerkt. Van een ander monumentaal graf heeft hij ervoor gezorgd dat de letters weer te zien zijn.
Nog een prachtig werk is de poort naar de begraafplaats. Deze heeft Jaap recht gezet en hij heeft weer vazen op de poort geplaatst, zoals het oorspronkelijk was. Met een aantal vrijwilligers hebben ze de boog van het hekwerk opnieuw gemaakt en deze voorzien van de woorden: Porta Caeli. Dat betekent heel toepasselijk: Poort naar de Hemel.
Vrijwilligers
Jaap heeft zichtbaar veel plezier in zijn werkzaamheden voor Laurentius.
“Wij zijn met een grote groep vrijwilligers. De tuingroep onderhoudt de tuin wekelijks, zodat het er prachtig uitziet. Dat stimuleert mij natuurlijk ook weer om mijn steentje bij te dragen”, aldus Jaap. Een mooie beeldspraak voor iemand die graven restaureert.
Fotografie: Paul van Berkum