WINTERWONDERLAND
Hij had wel vaker zoveel sneeuw gezien. Samen met de voorspelling dat de hele dag vlokken bleven vallen voldoende reden om binnen te blijven. Toch besloot hij in zijn auto te stappen om de afspraak met zijn vriendin na te komen. Het avontuur had een onweerstaanbare aantrekkingskracht die deed denken aan de wedren tussen Amundsen en Scott naar de zuidpool. De Fiat 850 was een goedkope klassieker. Winterbanden konden er niet af en de ruitenwissers waren aan vernieuwing toe. Hij had slecht zicht en de een na de ander gleed van de weg af maar het Fiatje ploeterde voort. De snorrende motor deed hem denken aan een tevreden kater. Harder dan dertig ging niet en na een kleine drie uur bereikte hij het doel waarvoor hij zijn leven gewaagd had. Geheel volgens plan verbleef hij een week bij zijn liefde wat bepaald geen straf was. Tegen alle waarschuwingen in werden de dag voor zijn vertrek de schaatsen ondergebonden voor een tocht door de polder. Gewapend met touw en priem beleefden ze samen magische zonsopkomsten en dankzij een staalblauwe hemel werd het een ervaring om nooit te vergeten. Achteraf meer dan de moeite waard om een nat pak voor te riskeren. De sneeuwduinen dwongen hem trein en bus te nemen en met een uur vertraging bereikte hij zijn woonplaats. Liefst had hij gebleven maar zijn bijbaan als postbezorger liet dat niet toe. Door een spectaculair landschap beëindigde hij de volgende dag meer lopend dan fietsend zijn wijk. Dankzij de wollen polsjes van zijn vader was hij in staat geweest brieven van elkaar te scheiden en postbussen te openen. De krantenbezorgers was eenzelfde lot beschoren maar ondanks de bittere kou en bevroren vingertoppen bezorgde het winterwonderland de bezorgers een opgeruimd humeur. De winter van 1979 was een van de strengste winters van de twintigste eeuw. Deze maand werden we getrakteerd op een korte impressie van wat winters vermogen. Het was een slap aftreksel maar toch bracht het de mensen vergelijkbare vreugde. Wat verbaasde was het nieuwerwetse code rood. Na onverantwoorde risico’s op het ijs legde die het maatschappelijk leven volledig stil. Geen trein, geen school, geen krant, noch post door plots risicomijdend gedrag. Niet het weer maar de verwachting speelde de hoofdrol. De hang naar avontuur is verdwenen achter de utopie van veiligheid. Jammer mijmerde hij terwijl hij zijn jas aantrok om het gevecht met de omstandigheden aan te gaan.
Leen