Interview: Henny Boels
Fotografie: Paul van Berkum
Pastoor Franklin
Parochie
Ik ben nog nooit in een parochie geweest. Maar ja eens moet de eerste keer zijn. In de parochie van de Laurentiuskerk heb ik een afspraak met pastoor Franklin Brigitha. De pastoor is een man van middelbare leeftijd, die uit Curaçao blijkt te komen. Als ik bij de parochie aanbel is hij nog druk aan het telefoneren en via gebarentaal duidt hij mij plaats te nemen. Kennelijk is het een druk baasje, deze pastoor. Tegen het einde van ons gesprek wordt er aan de deur gebeld. Zijn volgende afspraak meldt zich.
Pastoor Franklin
Franklin werkte in Curaçao als verpleegkundige. En daarnaast was hij actief in de kerk. Zowel in het kerkkoor als in de parochie. De blijdschap die Franklin zag bij zijn broer en zus, die actief in de kerk waren, stak hem aan om deel te nemen aan de kerkactiviteiten. Franklin: “Ik zag hoe gelukkig en blij mijn broer en zus waren. En hoe gemakkelijk ze door hun opleiding rolden zonder daar nu heel veel voor te doen.
Ik dacht dat hier toch iets achter moest zitten. Toen ben ik mij steeds meer gaan verdiepen in het geloof. En ik ben ook steeds actiever gaan deelnemen aan activiteiten in de kerk. Het zaadje voor mijn priesteropleiding is hiermee gelegd.” Franklin wordt in 1995 door Italië in Nederland geplaatst voor zijn priesteropleiding. Hij start in het klooster in Nieuwe Niedorp. En volgde de priesteropleiding gedeeltelijk in het groot Seminarie van het bisdom in Vogelenzang.
Standplaatsen
Na zijn opleiding en priesterwijding was Franklin drie jaar in Amsterdam aktief en daarna zeven jaar in Den Helder. In 2013 kwam hij naar Alkmaar. Onder de regio Alkmaar vallen de katholieke kerken van: Zuid Schermer, de Binnenstad, Alkmaar Noord, Bergen, Schoorl en Oudorp. Franklin bemant dit gebied met nog twee collega’s.
Franklin: “Taken van de priesters zijn onder anderen het verkondigen van de Blijde Boodschap: het toedienen van de sacramenten zoals het vieren van de eucharistie. Het toedienen van het doopsel, de ziekenzalving en het sacrament van de boete en de verzoening. Het sluiten van huwelijken en leiden van begrafenissen. Individuele gesprekken houden, zoals de ziekenzorg en communie thuisbrengen.” Deze taken doen alle drie de priesters volgens een verdeling en een vieringenrooster.
Curaçao
De kerk in Curaçao blijkt toch anders te zijn dan in Nederland. Franklin: “In Curaçao zijn de kerkdiensten vrolijk en met een actieve participatie van de gelovigen. Er wordt veel gezongen en swingen hoort er ook bij. Dat past echt bij de bevolking van Curaçao. Nederlanders zijn wat ingetogener. Ze zitten tijdens de kerkdienst stil en luisteren naar wat de pastoor heeft te zeggen.” In het begin was het wel even wennen, maar nu voelt het helemaal eigen voor Franklin.
Persoonlijk drama
En dan vertelt Franklin over zijn auto-ongeluk in 2007. Als hij hierover vertelt lijkt het alsof het gisteren is gebeurd. Zijn verhaal is gedetailleerd en ik voel de betrokkenheid van Franklin bij deze gebeurtenis.
Franklin: “Ik zat met twee collega’s in de nacht van 22 op 23 december in de auto. Het was glad. En plots belandden met de auto in een sloot bij Lopik. De auto lag op zijn kop in de sloot. Ik was daardoor volkomen gedesoriënteerd en wist niet wat ik moest doen. Ik dacht dat ik zou sterven. Ik bad tot God en voelde toen het besef dat ik mijn gordel moest los maken. Wat ik vervolgens moest doen wist ik niet. Ik kreeg het benauwd en dacht dat ik het niet zou redden.
Ik begon weer te bidden en voelde de kracht van de Heilige Geest waardoor ik uit de auto kon komen. Ik zag aan de kant van de sloot allemaal mensen staan met lampen en ze schreeuwden. Ik was gered.” Het pijnlijke van dit verhaal is dat de twee collega’s van Franklin dit ongeluk niet hebben overleefd. Dat slaat een diepe wond bij Franklin. Franklin: ”Een van mijn collega’s kwam uit Zuid-Afrika en is daar begraven. Ik ben dit jaar naar zijn graf geweest en heb toen pas het ongeluk een beetje kunnen afronden. Maar de decembermaand is en blijft voor mij altijd een gevoelige maand”. Franklin voegt er nog aan toe dat zijn vader op 26 december is overleden en dat zijn verjaardag op 1 januari is. Dat de december maand voor hem speciaal is moge duidelijk zijn.
Toekomst
Franklin maakt zich niet meteen zorgen over de toekomst van de kerk. “De Heer heeft de kerk altijd geleid door de stormen heen. Het zal anders zijn. Zoals het er nu uitziet zal de kerk kleiner worden maar hopelijk met een nieuw elan”, aldus Franklin. Hij vervolgt: “Het is een missionaire opdracht die met geduld vorm zal krijgen”. De kerkgang loop terug en om de vitaliteit en de toekomst te waarborgen gaan de parochies meer samenwerken of fuseren. Franklin: “Ik zie zo nu en dan nieuwe gezichten in de kerk. En er vinden meer activiteiten plaats waardoor de betrokkenheid groter wordt. Ook in Oudorp gebeurt dit.”
Persoonlijke wens
Een persoonlijke wens voor de toekomst is een reis naar Griekenland. In de voetsporen van Paulus. In de brieven van het Nieuwe Testament wordt geschreven over Griekse plaatsen zoals Patmos, Thessaloniki en Korinthe en Fillipi. Het lijkt Franklin inspirerend om deze plaatsen ook eens daadwerkelijk te bezoeken. Zoals hij ook al eens een reis langs de heilige plaatsen in Israël heeft gemaakt. Franklin: “En ben ik gepensioneerd dan ga ik misschien terug naar Curaçao. Mijn vaderland dat ik tijdens mijn vakantie elk jaar bezoek.”