DE LINNENKAST
We hebben een nieuwe linnenkast gekocht die vandaag wordt geleverd en opgebouwd.Twee medewerkers van de meubelzaak puzzelen druk met de onderdelen. Gelukkig hoef ik dit niet zelf te doen. Vanavond worden de al maanden rondzwervende kledingstukken netjes geordend. Verwarrend maar overzicht in het vooruitzicht.
Afgelopen week zijn waterschappen, Provinciale Staten en in het verlengde daarvan de Eerste Kamer der Staten Generaal opnieuw geordend. De uitslag heeft weinig aandacht gekregen. De mogelijke zetelverdeling in de Eerste Kamer des te meer.
Op internet lees ik dat het politiek ongebonden Groen, Water en Land in Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier gewonnen heeft.
Forum voor Democratie is de grootste partij in de Staten van Noord-Holland geworden. In de definitieve uitslag heeft de partij de meeste kiezers getrokken en daarmee 9 van de 55 zetels bemachtigd (evenveel als Groen Links en de VVD overigens).
Johan Dessing, luchtverkeersleider en broer van Floortje, is lijsttrekker en mag een coalitie vormen.
De veronderstelling dat verkiezingsprogramma’s toch niet worden gelezen heeft Forum er mogelijk toe gebracht om zich te beperken tot standpunten. Daaronder vallen het stoppen met duurzaamheidsmaatregelen (inclusief de aanleg van windmolenparken en zonneweiden), een direct gekozen Commissaris van de Koning, de aanleg van snelle fietspaden, het snoeien in subsidies en lage provinciale belastingen. Hoe en wanneer komen niet aan de orde.
Dat wordt afwachten; nieuw overzicht maar (nog) geen duidelijk vooruitzicht. Hopelijk wordt ons een gevalletje “kleren van de keizer” bespaard en, nu routes door het politieke landschap ontbreken, spijt achteraf.
Iets meer dan de helft van de gerechtigden heeft een stem uitgebracht. Bijna de helft niet. Mijn motivering om te stemmen wordt vooral bepaald door klimaatoverwegingen. Prioriteit nummer één omdat er anders misschien niets meer te kiezen valt. Overtuigd als ik ben van de risico’s van klimaatverandering en de mogelijkheden om het ongewenste te voorkomen, verbaas ik mij over de ontkenners. Zij durven de ogenschijnlijk moedige gok op een door mij en vele anderen verzonnen werkelijkheid aan. In mijn denkwereld leidt dit tot een torenhoge rekening die naar onze kinderen wordt doorgeschoven. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
Politiek wordt steeds lastiger dat is wel duidelijk. Zoveel mensen, zoveel zinnen. Had het maar iets van onze nieuwe linnenkast; overzicht dankzij rangschikking. Het maakt combineren en kiezen makkelijk en geeft zelfvertrouwen. Kleren maken immers de mens, een communicatiemiddel, een manier om een mening of stemming te uiten. Politiek voor dummy's als het ware.
Leen