‘Zomaar een Oudorper’
Fotografie en tekst: Catharina Mandjes
Portret: Anita Platjouw
In deze nieuwe rubriek komen Oudorpers aan het woord die nou juist níet bekend zijn maar het toch leuk vinden zichzelf eens voor te stellen. Vindt u of jij het ook leuk om eens in deze rubriek te staan? Stuur dan een mail naar info@oudorpertijden.nl
De dame die ik vandaag ga bezoeken woont op een bijzondere locatie. Omdat ik zelf nog niet zo heel erg lang in Oudorp woon, wist ik niet dat er een woonwagenkamp aan de Scheldestraat is. Gelukkig is het makkelijk te vinden en als ik mijn fiets parkeer hoor ik dat het aanwezige hondje mij al gesignaleerd heeft.
Fotografie en tekst: Catharina Mandjes
Anita
Anita Platjouw is de dame die ik vandaag ga interviewen en het hondje Mowgli is ook blij dat ik er ben. Haar vriend schud ik ook even de hand maar die vertrekt snel om te gaan sporten. Zo hebben Anita en ik alle rust om met elkaar te spreken.
Vanuit de geschiedenis ken ik twee zigeunervolken: Roma en Sinti. In de tweede wereldoorlog zijn er veel zigeuners afgevoerd naar de kampen, samen met de joden. Een afgrijselijk stuk geschiedenis. Bij kamp Westerbork staan herinneringssteentjes waar ook de Roma en Sinti herdacht worden.
Maar Anita legt me uit dat zij niet tot het zigeunervolk behoort maar dat zij en de mensen op het kamp zichzelf woonwagenbewoners noemen. De ouderen willen zichzelf ook wel eens reizigers noemen, ook al wonen ze vaak al generaties in en rond Alkmaar. Anita’s ouders, broer, tante en vroeger haar oma wonen ook op het kamp.
Haar zoon wil ook graag in het kamp wonen maar die staat op een wachtlijst voor woonwagenbewoners. Als je kunt aantonen dat je familie altijd op een kamp gewoond heeft, je daar zelf ook opgegroeid bent én in Alkmaar woont dan maak je veel kans. Gelukkig is dat allemaal van toepassing op Anita’s zoon dus hij staat hoog op de lijst!
40 jaar op het kamp
Anita woont al 40 jaar op het kamp. Eerst bij haar ouders, vanaf haar zeventiende op het erf van haar vader en vanaf 2015 heeft ze een eigen wagen die mooi ruim en modern ingericht is met ook een stuk tuin erbij. Door allerlei fysieke en mentale problemen heen heeft Anita zichzelf uit de bijstand weten te werken en heeft al enige tijd een baan bij buurthuis De Wachter op het Schermereiland. Daar is ze activiteitenbegeleidster maar heeft ook een stuk beheer als taak. Veel afwisseling maakt haar werk erg leuk, vertelt ze.
Woonwagencommissie
Naast haar werk maakt Anita zich hard voor meer woonruimte voor woonwagenbewoners. Zo zit zij in een woonwagencommissie die nauw contact heeft met de gemeente.
Dit is niet zonder slag of stoot gegaan want er moest op verschillende plaatsen gedemonstreerd worden om aandacht te krijgen voor het probleem dat jongeren geen plek meer konden vinden om te gaan wonen bij hun ouders en grootouders op het kamp. De gemeente schafte de Woonwagenwet af en er volgde een uitsterfbeleid. Met andere woorden geen nieuwe plekken erbij maar juist minderen als er mensen wegvielen of vertrokken.
Door te demonstreren kwam er weer een opening bij de gemeente en werd de woonwagencommissie opgericht met uit de drie woonwagenkampen van Alkmaar in Oudorp, Overdie en Hoefplan vertegenwoordigers aangevuld met mensen die ook op de woonwagenlijst geregistreerd zijn. Naast de vertegenwoordigers uit de kampen zitten er twee gemeenteleden, de wethouder en een vertegenwoordiger van bouw en wonen in de commissie.
Er lag al heel lang een plan om in Vroonermeer een nieuw kamp te bouwen, wat nu weer actief opgepakt is. De gemeente heeft de toewijzingsverordening geaccepteerd dus er kan nu een kamp gerealiseerd gaan worden. Ook dit vraagt weer heel veel van de betrokkenen omdat er heel veel geregeld moet worden.
Iedere 8 weken vergadert de commissie over de bouwplannen maar ook over de woonwagenlijst waar alle woonwagenbewoners opstaan. Want de commissie wil voorrang voor Alkmaarders en bewoners die aan kunnen tonen dat de bloedlijn in Alkmaar ontstaan is en doorloopt.
Naast de Vroonermeer wordt er ook gekeken of de bestaande locaties meer ‘vakken’ kunnen krijgen. Zo worden de plekken waar de woonwagens op staan genoemd. Nog veel werk aan de winkel dus.
Om de toewijzingsverordening er bij de raad van Alkmaar door te krijgen las Anita een brief voor. Het is jammer dat het nodig was maar ze heeft het juiste gedaan om de toekomst op het kamp voor haar zoon en anderen veilig te stellen. Zelf hoeft ze niet meer te verhuizen maar ze komt op voor de belangen van de volgende generaties, hoe mooi is dat! De volgende zin uit haar brief vat die toekomst en visie kernachtig samen:
De woonwagencultuur staat voor familieverband, elkaar helpen waar nodig is, lief en leed delen terwijl je bij elkaar woont. Prachtig!