BELOFTE

Het lesblok filosofie stond garant voor een hoogtepunt in het rooster. We hielden ons bezig met vragen over het bestaan, de werkelijkheid, de rede, waarden, taal en het menselijke verstand. Te veel om tijdens de beperkte tijd te behandelen maar onze docent raakte toch veel aspecten dankzij praktische opdrachten. Een van de hoogtepunten was het ontwerp van een toekomstige stad.

Uren vulden zich met het tekenen en beredeneren van het ontwerp. Centraal stonden voorzieningen die autoverkeer tot een minimum beperkten. Dit alles met als doel voorrang te verlenen aan luchtkwaliteit, leefklimaat en beleving van de stad. Wij beseften dat autoverkeer en bijbehorende parkeerdruk daar niet aan bijdragen.

Als de vanzelfsprekendheid rondom het primaat van de auto en gevolgen en ergernissen daaraan verbonden wordt losgelaten, ontstaat wellicht het besef dat een wandel- en fietsgebied rust, ruimte en comfort biedt. Bedenk bovendien dat pracht en praal van de binnenstad met zijn historische panden en grachten volop tot hun recht komen.

De vorige column eindigde dan ook niet voor niets met het idee een referendum te houden over een autoluwe of -vrije binnenstad en de belofte van een positief resultaat voor sfeer en economie. Zelden of nooit hoor je de stem van bezoekers en bewoners en mocht die wel een keer klinken dan wordt dat overstemd door winkeliers en politiek.

Argumenten als bereikbaarheid, toenemende concurrentie van andere winkelgebieden, verminderde omzet en afnemende attractiewaarde zijn inmiddels in onze gedachten genesteld en worden als vanzelfsprekend beschouwd. Waar niet of te weinig over gesproken wordt is verbeterde kwaliteit van de leefomgeving, stimuleren van lopen en fietsen, verbeterde verkeersveiligheid en verduurzaming van mobiliteit. Ruimte voor stedelijke functies zoals groen of verblijf komen daar nog bovenop.

Het vereist parkeergelegenheid aan de randen van de stad, aansluitend en frequent openbaar vervoer, bezorgdiensten en tijdsloten voor bevoorrading. Die zijn er zelfs al, maar ja, onbekend maakt onbemind met slechte kwaliteit als gevolg. Aanvullend worden de bestaande garages in en rond de binnenstad voor bewoners en belanghebbenden bestemd. Exclusief De Karperton natuurlijk; een ontsierende puist op het gelaat van de stad dient te worden verwijderd.

Als we uitgaan dan willen we ons aantrekkelijk presenteren. Het oog moet gevleid, de omstanders verleid. Het vergroot de kansen op succes. Voor de hand liggend allemaal en niet te ontkennen, dus waarom zou de binnenstad daarop de uitzondering zijn. Angst voor verandering is onnodig; meer steden zijn ons succesvol voorgegaan.

Tijd voor een referendum!