VINTAGAME ________
Feuilleton over een unieke broedplaats (Deel 6)
Tekst en foto’s: Marcel van Deursen
VINTAGAME
Feuilleton over een unieke broedplaats (Deel 6)
Tekst en foto's: Marcel van Deursen
Diegenen die dit feuilleton volgen beseffen dat broedplaats “De Drukkerij” een schat aan initiatieven herbergt. Er valt veel te ontdekken in deze oneindige bron tjokvol verhalen. Mijn verwondering en enthousiasme nemen per aflevering toe en ik wil iedereen aanraden de stoute schoenen aan te trekken om dit massieve pand te bezoeken.
Deze keer heb ik een afspraak met Nick Hand, bedenker en initiatiefnemer van “Vintagame”; een spellenhal met gamemuseum. Dit unieke concept is geboren uit een bijzondere kijk op de belevingswereld en behoeften van jongeren.
VINTAGAME
De naam is een samentrekking van vintage en gaming en past bij het aanbod; een museum waar de ontwikkeling van gaming met apparaten in beeld wordt gebracht en waar het gamen op de apparatuur vorm krijgt. De hal kent een inloop- en ontmoetingsfunctie waar samenzijn met bordspelen en horeca kan worden ingekleurd. De entreeprijs voor het museum wordt €15,00 per persoon, waar inloop en ontmoeting gratis is.
Op 22 oktober wordt de exploitatievergunning verwacht en kan “Vintagame” haar deuren openen.
KENNISMAKING
Terwijl ik de deur achter mij sluit en in het halfduister stap, opent zich een buitenissige fantasiewereld vol creativiteit. Even verderop zitten twee mannen aan een tafel waarvan er een mij van verre welkom heet. De ergernis over het natte pak, opgelopen in gestage regen, verdwijnt snel, overweldigd als ik ben door de concretisering van gedachtespinsels om mij heen.
De man die zich voorstelt als Nick Hand serveert onderwijl een kop thee waarna hij het gesprek voortzet waarin ik hem door mijn komst stoorde. Hij lijkt gewend aan onderbrekingen want om de haverklap wordt hij belaagd door tieners en bezoekers die medewerkers blijken te zijn. Soepel schaakt Nick op meerdere borden waarbij ik mij verbaas over de rust die hij uitstraalt in wat mij chaotische omstandigheden lijken.
Het noeste voorkomen van Nick’s gesprekspartner deed mij vermoeden dat het om een installateur of klusjesman ging. Het gemakzuchtige oordeel vol onlosmakelijke onzorgvuldigheid wordt gelogenstraft door de toelichting in ons latere gesprek. Bas Voors is integraal hulpverlener met een schat aan ervaring. Hij werkt bij “Fourzorg”, een organisatie die integrale hulp verleent aan jongeren en volwassenen met complexe en meervoudige zorgvragen. Als samenwerkingspartner van Nick zijn zij verantwoordelijk voor de plaatsing en begeleiding van jongeren bij “Vintagame”.
Ik heb mijn thee op en terwijl ik het glas op tafel zet verlegt Nick zijn aandacht naar mij door luchtig op te merken: “Zo, jij hebt vast niet de hele middag tijd dus laten we maar beginnen”.
HET PLAN
Gevraagd naar de oorsprong van het idee een gamehal en -museum op te zetten laat Nick mij van de ene in de andere verbazing vallen. Als installateur met een eigen bedrijf verrichtte hij klussen zoals het aanleggen van badkamers en toiletgroepen. Als vanzelf beschikt hij over technische handigheid en kennis die hij graag ten dienste stelde voor reparaties aan spelmateriaal van jongeren uit de buurt. Zij deden het bewustzijn groeien dat er weinig te doen was en het aanbod van activiteiten en hulp tekort schoot. Langzaam groeide de wens om daar iets aan te doen. Iets dat aansloot bij de belevingswereld van jongeren in combinatie met een educatieve en zingevende functie. In een tijd waarin de gaming industrie floreert en het aantal gamers blijft stijgen rijpte het idee een hal in te richten waarin het gamen, van bordspelen tot consoles en computers, centraal staat.
Een zinvol plan dat inspeelt op een behoefte van velen zo blijkt uit onderzoek. Dankzij wat zoekwerk op internet begrijp ik dat er van 2015 tot 2021 wereldwijd een miljard spelers bij gekomen zijn. Van jong tot oud gamen steeds meer mensen; de aantallen stijgen explosief. De grootste stijging doet zich voor onder kinderen; ongeveer 73% van de kinderen van 6 tot 10 jaar en 84% van de kinderen van 11 tot 14 jaar gamet.
Voor Nick geldt vooral dat hij iets wil doen voor de jeugd waarbij hij, gebruikmakend van zijn kennis en mogelijkheden, de ruimte krijgt om invulling te geven aan zijn creativiteit. De hang naar avontuur als antwoord op de sleur van het installatiewerk, doet de rest.
Dat Nick zich op dit punt laat leiden door wensen en behoeften van anderen blijkt wel uit zijn opmerking dat hij helemaal niet van spelletjes houdt, laat staan van gaming. Slechts de techniek en creatie die onderdeel uitmaken van de wereld van het gamen boeien hem en dus is hij afhankelijk van ideeën van mensen om hem heen.
VALLEN EN OPSTAAN
Iets bedenken is één, uitvoeren is iets anders. Na een lange zoektocht naar een geschikt onderkomen, ontdekte Nick via een klus bij “Indoor Beach Alkmaar” de mogelijkheden in “De Drukkerij”. De industriële omgeving en de sfeer paste naadloos bij zijn plannen. Nadat een deel van een hal werd toegewezen begon een langdurige en vooral demotiverende tocht door het oerwoud van regels en vergunningen.
Nick leefde in de veronderstelling dat zijn plan een bijdrage leverde aan de diversiteit en kwaliteit van het aanbod van activiteiten en op zijn minst de mogelijkheden voor jongeren deed toenemen. Op die grond had hij medewerking en ondersteuning verwacht, maar het tegendeel bleek het geval. Hij botste op een muur aan bezwaren, variërend van bouweisen aan de inrichting tot angst voor de vestiging van een gokhal met alle verslavende elementen van dien.
De goede lezer kon in het ondernemingsplan kennisnemen van de visie en missie achter het initiatief van Nick. “Vintagame” is enkel een middel om jongeren de gelegenheid te bieden om samen te komen en samen te spelen. De opbouw en invulling van de hal gebeurt in samenwerking met vrienden en kennissen en vooral met jongeren met een rugzakje. Zij die niet meer deel kunnen nemen aan het regulier onderwijs mogen meedenken en -werken in realisatie en exploitatie van de hal. Zij realiseren hun eigen ideeën en creaties; de dingen die zij doen, de eigen activiteiten, leveren zingeving en leermomenten op. Plaatsing en begeleiding bij deze vorm van dagbesteding is in handen van “Fourzorg” waarbij Nick als leermeester helpt bij de uitvoering van ideeën en waar nodig met een wensenlijst aan klussen.
De vrees voor een nieuwe gokhal is misplaatst want in zijn plan is het gokelement afwezig; er kan slechts offline of bekabeld gespeeld worden en er wordt geen winst gemaakt dan wel verlies geleden.
DOORZETTEN
De tijd en kosten die met deze bureaucratie gepaard gingen hebben Nick regelmatig murw geslagen en het is aan de steun van zijn vriendin te danken dat hij de moed niet opgaf. Het heeft hem gebracht waar hij nu is. De hal en het museum ogen fantastisch; de wanden zijn kunstwerken op zichzelf, attributen als mini-motoren en race-auto’s vormen de versiering en de apparaten, waarnaar niet alleen gekeken maar ook meegespeeld kan worden, vormen een surreëel geheel.
Dankzij het doorzettingsvermogen van Nick kent Alkmaar binnenkort een nieuw inloopcentrum waar het samenspelen centraal staat. Als kers op de taart kan er, na betaling van het entreegeld gebruik gemaakt worden van games en consoles in het museum. Naast jongeren is “Vintagame” ook uitermate geschikt voor bedrijfsuitjes, feesten en zogenaamde “lan parties”.
Vol respect verlaat ik het pand. Petje af voor Nick en ik wens hem alle succes toe.
