NIETS NIEUWS

Deze column wekt wellicht een andere verwachting dan bedoeld. Waarschijnlijk levert het gedachten op als “oude wijn in nieuwe zakken”. In dit geval gaat het echter om verbetering of aanscherping van bestaande praktijk.

De afgelopen drie maanden zijn de naar Australië gemigreerde zoon en zijn gezin bij ons ingetrokken. Het leverde gekoesterde emoties ontdekkingen en herinneringen op waarvan de omgang en hechting met onze kleindochter de kroon spande; een beter gehumeurd kind bestaat er -werkelijk waar- niet.

De lange periode onder één dak leverde een uniek beeld op van onze zoon en zijn gezin.

Indruk wekte hun zoektocht naar tweedehands kinderkleding en nieuwe producten van uiteenlopende aard, met talrijke bestelbussen tot gevolg. Ons rest een intense en waardevolle periode gevuld met kleine irritaties, verbazingwekkende ontdekkingen maar bovenal zorgvuldig gekoesterde herinneringen.

Een paar dagen voor hun terugreis hadden wij het over hun kooplust en beteugeling ervan, naast vaak bewonderenswaardige zoektochten naar gebruikte spullen. Ook wij raken meer en meer gecharmeerd van een platform als marktplaats en de kringloopboulevard, vooral vanwege het duurzame hergebruik van spullen, gestimuleerd door gemakkelijke ontdekkingen tegen weggeefprijzen. Ons gesprek meanderde van voor- naar nadelen waarbij toename van transport en wenkbrauw fronsende behandeling van bezorgers eruit sprongen.

Met de haar eigen onverschillig lijkende stelligheid poneerde onze schoondochter het in Australië ingeburgerde initiatief “Buy Nothing”. De gedachte is verspilling tegengaan, onnodig aanschaffen voorkomen door hergebruik van spullen opdat aanschaf van nieuwe overbodig wordt. Dit heeft geleid tot verzamel- en ruilpunten, weggeven in plaats van weggooien en het faciliteren en uitwisselen van sprankelende ideeën over hergebruik.

Niets nieuws was de eerste gedachte die bij mij opkwam; kennen we hier ook en allang. Totdat de versnippering en reikwijdte van de initiatieven tot me doordrong. Stedelijk, regionaal en landelijk kennen wij allerlei platformen en vindplaatsen maar zelden een nagenoeg kosteloze uitruil waar samenbundeling van ideeën en initiatieven op wijkniveau centraal staan.

Het moest drie maanden duren voordat dit bijzonder creatieve en inspirerende idee ter sprake kwam. Vooral uit de mond van ons overmatig consumerende, deels op hergebruik georiënteerde, gezelschap wekte dit ingehouden verbazing. Niettemin beheerst het sindsdien de gedachten en nemen we ons met toenemende vastberadenheid voor dit in Oudorp te realiseren. Dromen van een broedplek voor hergebruik; samenwerking en ontmoeting tussen buurtbewoners gefaciliteerd op de golven van her- en duurzaam gebruik van kosteloos beschikbaar gestelde spullen onder de vlag van wijkcentrum “De Oever”.

Zeg nou zelf: kan het mooier?