VAN HET GAS AF IN OUDORP

Mieke komt oorspronkelijk uit Warmenhuizen, dus wilde ze wel weer die kant op. Al was het alleen maar om de familie en de Warmenhuizer kermis, maar ook om de ruimte in de kop van NH.

Omdat Mieke nog een paar jaar moest werken in Dordrecht, moest het wel vlakbij een station zijn vanwege het woon-werkverkeer. Omdat het station van Warmenhuizen nog niet is opgenomen in de dienstregeling van de NS, viel dat dus af. Het werd dus Oudorp in een 2 onder 1 kapper met een tuin en elke ochtend vroeg uit de veren en laat weer thuis. Jan had die problemen niet want voor zijn eigen architectenbureau in Rotterdam kan hij vanuit huis werken.

Mieke werkt nu als vrijwilliger in de Oever en bij de bibliotheek waar zij (vooral anderstalige) mensen helpt met de Nederlandse taal.

Overal kwamen nieuwe kozijnen en glas, de daken werden vernieuwd en de achterzijde van de woning werd gestuukt. De vloer op de begane grond werd ontdaan van de houten vloer en de balken en daarvoor in de plaats voorzien van schuimbeton met vloerverwarming. Voor de muren aan de binnenzijde zijn isolatieplaten van maar liefst 14 cm dikte geplaatst en voorzien van wandverwarming; een heuse knuffelmuur die nog gestuukt moet worden met leem in plaats van gips.

Dit heeft als voordeel dat het in de winter warmte beter vasthoudt en in de zomer koeler aanvoelt. ‘s Zomers wordt er via de wandverwarmingsbuizen gekoeld: de overwarmte in huis wordt teruggevoerd in de bodem (en zo blijft ook de bodembron voldoende warm).

Het wordt natuurlijk nog wel een uitdaging wanneer er straks een schilderijtje of opa en oma in een fraaie lijst op de muur moeten komen te hangen. De kans is groot dat er dan een spijker dwars door een leiding wordt gejast en de wandversiering incontinentie verschijnselen vertoont.

Misschien verhuizen Opa en Oma naar het trappenhuis want daar zijn de wanden vrij van leidingen en er valt mooi daglicht binnen.

Er werd ook een aardwarmtepomp geïnstalleerd, waarvoor een buis van maar liefst 180 m de grond inging. Ook werd het dak aan de binnenzijde geïsoleerd en werden er in totaal 13 zonnepanelen gemonteerd. Het oude fietsenschuurtje werd getransformeerd tot ‘machinekamer’ waarin onder andere de warmtepomp, een buffervat en de wasmachine een plek kregen. Het is tevens de nieuwe entree. In een beetje dorp loop je immers achterom.

De gasmeter hebben ze laten verwijderden en het huis is voorzien van een warmte-terugwin-systeem zodat een optimale klimaatbeheersing is gegarandeerd.

De zoldervloer werd iets verlaagd (20 centimeter ofwel één traptrede) zodat er, zonder een dakkapel te hoeven plaatsen, een extra slaapkamer is gecreëerd.

Jan bedenkt alles zelf en voert ook veel uit. Dit laatste vooral om het probleem van de enorm gestegen bouwkosten te tackelen. Hij houdt een kozijntje extra en een klein lichtstraatje, zowel in de woonkamer als op zolder. Af en toe is een helpende hand of professionele hulp nodig. Dat laatste vooral bij technische zaken zoals warmtepomp en zonnepanelen. Ook leemstucen schijnt iets speciaals te zijn wat niet iedere stukadoor zomaar kan.

Na dit alles vraag ik me af of ze het na vijf jaar niet eens zat raken. Nou, het valt mee maar nu het einde in zicht komt wordt er toch wel naar uitgekeken. Er moet alleen nog wel even een tank van 6 m3 in de tuin komen om het regenwater op te vangen waarmee het toilet doorgespoeld en de wasmachine van water voorzien kan worden. Met de vrijkomende grond wordt het terras opgehoogd.

Deze verbouwing is echt wel heel apart en Jan en Mieke kunnen daar met recht trots op zijn.

Straks dient zich natuurlijk wel de vraag aan hoe ze al die vrije tijd gaan invullen. Maar ja, zoals men dan zegt, komt tijd komt raad.