‘Samen eten’ in wijkcentrum De Oever
Vol verwachting loop ik naar wijkcentrum de Oever. Het is niet ver van mijn huis dus lekker om dat lopend te kunnen doen. Het is maandagavond, de eerste van de maand en dan staat er om 17.15 ‘samen eten’ op het programma van de Oever. Iedereen die even niet alleen wil eten of geen zin heeft om te koken is van harte welkom!
Zelf ben ik ook niet echt fan van koken dus heerlijk om een avondje uit eten te gaan en weer nieuwe mensen te ontmoeten.
Als ik binnenkom zie al een lange tafel klaarstaan met 14 borden er op. Er wordt dus best een grote groep verwacht. De tafel is leuk en gezellig aangekleed met placemats en servetjes en nodigt uit om aan te schuiven.
In de keuken is het een drukte van belang. Ik informeer of ik inderdaad op de goede plek ben en stel me voor.
Marja is de kok en haar man Martin helpt haar.
Marja heet me enthousiast welkom en legt me uit dat het vegetarische week is en dat ze daar een diner bij bedacht heeft. We starten met vegetarische loempia’s vertelt ze me en het hoofdgerecht is gado gado met veel groente. Veel van de voorbereiding heeft ze thuis al gedaan omdat de keuken van de Oever niet ingericht is op het koken voor grote groepen. Ik kan zien dat er al veel werk verricht is gezien de grote hoeveelheid schalen en schaaltjes.
Aangezien ik niet kan helpen, kies ik een centraal plekje aan de tafel en wacht op wat komen gaat. Al snel komen de mensen binnen druppelen. Soms samen, soms alleen. De eters blijken allemaal dames te zijn. Een aantal kent elkaar al en zijn vaker geweest. Anderen zijn er voor het eerst. Ik stel me aan iedereen voor, vertel dat ik een verslag schrijf voor ‘Oudorpertijden’ en vraag toestemming aan alle dames of ik hun voornaam mag gebruiken en foto’s mag maken. Ze stemmen allemaal in en vinden het heel leuk dat er over ‘samen eten’ een stuk geschreven wordt.
Martin komt vragen wat eenieder wil drinken en serveert de drankjes uit. Al snel daarna krijgen we een bordje met 2 vegetarische loempia’s en een schaaltje met chilisaus. Het smaakt heerlijk en ondertussen wordt er ontspannen gekletst door de dames. Na het voorgerecht volgt de Gado Gado, rijk aangekleed met satésaus, pinda’s, gebakken uitjes en kroepoek. Terwijl we enorm aan het genieten zijn vraag ik naar de namen van de dames en wat de reden is van hun komst. Monique, Fanny, Willy, Trudie, Nel, Joke, Hedy, Jacqueline, Lia, Mart, Mia, en Joke hebben 2 dingen gemeen: alleen is ook maar alleen dus het is heel gezellig om 1 avond per maand te hebben dat er samen gegeten kan worden én een keertje niet te hoeven koken is ook heel prettig!
Allemaal hebben ze hun verhaal. Monique woont vlak in de buurt en helpt ook met de kindermiddag in de Oever. Fanny komt ook voor de gezelligheid en het lekkere eten. Willy is ervoor eerst en is gezellig met de buurvrouw meegekomen. Trudie en Nel doen allebei vrijwilligerswerk in de Oldeburgh en wandelen ook samen met een kopje koffie als afsluiting.
Nel en Joke kennen elkaar ook goed, zij hebben 50 jaar samengewerkt in de bibliotheek. Ook de vakantie komt ter sprake en Nel en Trudie vertellen dat ze een busreis gaan maken naar Noorwegen en Italië. Hedy kent Nel en Jacqueline ook van activiteiten bij buurtcentrum de Wachter en geeft aan dat het heel prettig is om even thuis weg te zijn, net als Jacqueline. Lia komt ook vooral voor de gezelligheid. Mia is mantelzorger van Mart dus heeft haar meegenomen om ook even uit huis te zijn. Joke hoorde van Nel over de maaltijd en wil ook graag blijven komen.
Waar alle dames het ook over eens zijn is dat Marja en Martin geroemd mogen worden om het heerlijke kookwerk en de zorg die aan alles besteed wordt, tot in de details.
Het toetje is een feest voor het oog, roomijs met vruchtjes én slagroom. Ook hier wordt weer enorm van genoten.
Als alle buikjes gevuld zijn en alle vaat afgevoerd is naar de keuken wordt het tijd om op te stappen. “Tot volgende maand “, hoor ik veel om me heen.
De maaltijd van 7,50 en de genuttigde drankjes worden keurig door de dames bij de kassa afgerekend. De complimenten voor Marja’s kookkunst en de hulp van Martin blijven maar komen. Als iedereen vertrokken is en het opruimen in de keuken verder gaat, vertelt Marja dat ze op Heliomare school kookles heeft gegeven maar dat daar door een periode van ziek zijn en de coronapandemie de klad in is gekomen. Toen ze gevraagd werd om voor deze groep te koken hoefde ze dus ook niet lang na te denken. Koken is echt een grote hobby van haar. “Maar, zegt ze, zonder Martin zou ik het echt niet redden!”
Voldaan nemen we afscheid van elkaar, het was een fijne en waardevolle avond.
Terwijl ik naar huis loop, voldaan van het eten, laat ik de avond nog even aan me voorbijgaan. Wat is het toch fantastisch dat er zoveel mensen als vrijwilliger andere mensen blij maken op wat voor manier dan ook.
En wat betreft deze avond: Een avond niet koken, een avond even van huis weg, een avond niet alleen zijn, een avond vol gezelligheid…dat maken Marja en Martin op de eerste maandagavond van de maand mogelijk! Chapeau!
Tekst en foto's : Catharina Mandjes