Bankje

De trouwe lezer weet dat mijn dag meestal start met een wandeling van tien kilometer of meer. Zo mogelijk vertrek ik vroeg van huis wat betekent dat tussen zeven en acht uur de deur achter mij in het slot valt.

De zonsopkomst is vaak adembenemend en de temperatuur is als een frisse douche. Zelfs na een zwoele nacht en tropische temperaturen overdag is het enkel ’s ochtend relatief aangenaam. Een mooier moment van de dag is er niet, verwoord in het spreekwoord ‘de ochtendstond heeft goud in de mond’.

Soms maak ik een ronde over de Schermer- en Huygendijk om terug te gaan via de Oudorperpolder. Steeds vaker wissel ik dit af met een ronde door de stad en in plaats van te eindigen, begint mijn wandeling in die groene stadsoase. Via de Wageweg, Luttik Oudorp, Kennemerpark, Villa Zoethout en het hertenkamp bereik ik de plek waarnaar mijn gedachten al sinds de start uitgaan; mijn bankje.

Samengesteld uit groen geschilderde ronde, licht opbollende stalen buizen, sluit het een halve cirkel van vier gelijken. In mijn fantasie daagt het mij uit om een kop thee met een haverkoek te nuttigen; het is of het mij lonkt met de slogan ‘het beste terras van de stad’.

Zelden bezet en dus voor mij neergezet. Slechts één keer zag een ‘freerider’ mijn terras abusievelijk aan voor een bed om zijn roes uit te slapen.

De lokroep als van een mythische sirene is niet te weerstaan en keer op keer laat ik mij vallen op de stalen buizen, verrast door de zachte landing die zij bieden. Het moet door de bolling komen anders kan ik het niet verklaren. Wat volgt is het legen van de thermosfles in een theekop vergezeld door koek of gebak. Alles meegenomen in de tot knapzak omgevormde rugzak.

Met zicht op de levende have van de kinderboerderij is het wachten op aanspraak; bekenden inmiddels dankzij het dagelijks uitlaten van de hond of de wandeling naar het werk. Steeds weer kijken zij verlekkerd naar die wandelaar op dat bankje. Niet zelden volgt een geanimeerd gesprek over het weer, mijn versnapering, de familie of de favoriete vakantiebestemming. Vrolijke ontmoetingen met vriendelijke mensen; het bewijs dat er door korte momenten van aandacht, lijm in de samenleving aangebracht kan worden.

Na de thee loop ik door de stad naar huis. Niets is zeker enkel de gegarandeerde hereniging met mijn tot pleisterplaats verheven bankje.