HOEZEE
De Sint was weer in Oudorp
Tekst: Marcel van Deursen
Een evenement vol traditie
Vroeg in de ochtend opende ik de gordijnen. Een grauwgrijze lucht spiegelde zichzelf in de natte straatstenen. Zelfs voor de zaterdagochtend leek het rustig op straat; buiten de hennen van de buren was er geen kip te bekennen.
Half slapend voelde ik een lichte spanning in mijn lijf. De zenuwen stonden op scherp en het duurde even voordat ik wist waar dit aan lag: de intocht!
Een evenement vol traditie
De komst van Sinterklaas is een evenement dat de nodige voorbereiding vergt. Daar kwam ik achter toen ik wijkcentrum “De Oever” binnenliep waar enkele mensen een imponerend aantal ballonnen met lucht vulden. Onder de ballonnenblazers ook Margit Olijmulder van de tabaks- en gemakswinkel aan de Nyenburgh. Onder het motto “Margit onderneemt” is zij tegenwoordig de drijvende kracht achter de Sinterklaasintocht. Met hulp van Andrea de Nijs, Oudorp Events - een initiatief van zes mensen bedoelt om buurtbewoners rondom het Groene Hart bij elkaar te brengen- en de Oranjevereniging voorzien zij ook dit jaar de komst van de Sint van een feestelijke omlijsting.
Een vriendelijke dame legde mij uit dat de corona-jaren de intocht onmogelijk maakte. Toen die periode werd afgesloten ontbrak de animo om de draad op te pakken, uitgezonderd Margit. “Een kwestie van een traditie op waarde weten te schatten”, vult deze haar droog aan .
Pietenband
Plots vulde een horde Pieten, behangen met muziekinstrumenten, de hal van “De Oever”. Een kakofonie van geluiden vulde het centrum waarna er langzaam lijn in het toonbeeld kwam om uit te monden in een moderne versie van een bekend Sinterklaaslied. Nadat de fanfare de instrumenten naar tevredenheid gestemd en warm geblazen had gingen we in optocht naar het Groene Hart. Een haag van kinderen en hun ouders stonden ons vol ongeduld op te wachten. Na het zingen van enkele liedjes zette de stoet zich weer in beweging. Verkeersregelaars leidden ons via de Herenweg, Nyenburg en uiteindelijk de Saturnusstraat naar de Kippenbrug.
Het bonte en luidruchtige gezelschap trok de aandacht van het winkelend publiek en als in de rattenvanger van Hamelen, liepen hun kinderen achter de muziek aan. Eenmaal bij de Kippenbrug glibberden we over de modderige wallekant naar de aanlegplaats van de pakjesboot. Het werd almaar drukker en het leek alsof de kinderen de boot met hun gezang naar Oudorp wilden trekken; ondanks onvermoeibare inzet overstemden zij zelfs de fanfare.
Sleepboot Pietje
In de verte leek het of een traag voortbewegende vlag de rietkraag scheerde. Voor sommige kinderen was dit voorteken voldoende om buiten zichzelf te raken van extase. Naast mij sprongen twee verkleedde Pietermannetjes luid gillend gaten in de lucht; het bewijst dat de intocht leeft en onderstreept het gelijk van Marit.
De Sint had deze keer gekozen voor een sleepboot die bij zijn tewaterlating in 1913 de toepasselijke naam Pietje droeg. Kennelijk wilde Pietje eens wat anders en sinds 2020 draagt hij de naam Siem.
Onmiddellijk nadat de Sint voorzichtig van de boot was gestapt, vormden de kinderen een ring om hem heen. Er was geen doorkomen meer aan en als er geen hagelstorm was losgebarsten hadden we er nu misschien nog gestaan. Met de hand aan de mijter bereikte de goedheiligman uiteindelijk de Saturnusstraat.
Motorbrandspuit
De Sint en zijn Pieten werden opgewacht door brandweermannen die met een motorbrandspuit uit 1930 waren uitgerukt. Een waar museumstuk die in het niet viel bij de enorme brandweerwagen die, bij wijze van wegafzetting, erachter stond.
Gevuld met het magische gezelschap deed het wagentje zijn naam eer aan; ondanks de driftig voortstappende kinderen spoot hij voor ons uit in de richting van het wijkcentrum.
Tot opluchting van de kinderen wezen de Pieten de chauffeur op de ontstane kloof. Nadat wagen en gevolg verenigd waren en de voet van de rem ging, ontstond even later opnieuw paniek. In plaats van de rechtstreekse route naar “De Oever” sloeg de wagen op de kruising met de Kasteellaan plots rechtsaf. Op volle snelheid en met wapperende baard verdween de Sint uit het zicht om -naar ons werd uitgelegd- een groet te brengen aan de bewoners van “De Oldeburgh”.
Cadeau
Gezeten op een rode stoel startte de Sint, voorbereid en begeleid door de organisatie, met de uitreiking van prijzen aan de winnaars van een kleurwedstrijd. Onderwijl deelden de Pieten lustig snoepgoed uit. Al met al een geslaagd festijn en met een hand pepernoten op zak gingen we blij op huis aan.
Mijn cadeau was het enthousiasme van de kinderen. Met stoere teksten als “Hij stinkt wel een beetje” overtroeft door het “nou, ik heb aan zijn baard getrokken” heb ik mij kostelijk vermaakt. De kennismaking met de zussen Betty en Tiny leverde mij nog wat verhalen op uit “de oude doos”. Zo blijkt de Sint op de 51 jaar geleden geleende en nimmer teruggegeven trouwschoenen van Tiny’s man te lopen!
Marcel van Deursen
